Edward Kemnitz
Dziś mija dziewiąta rocznica śmierci Edwarda Kemnitza. Chociaż urodził się w Berlinie, a zmarł w Monteralu, rzadko która postać tak jednoznacznie kojarzy się z Grochowem lat międzywojennych. A to z uwagi na fakt, że jego rodzina była właścicielem Fabryki Wyrobów Ołowiowych i Cynkowych Kemnitza znajdującej się przy ulicy Mińskiej, róg Chodakowskiej. Niestety obecnie w tym miejscu stoi zwykły blok, a po fabryce nie pozostał żaden ślad. Warto przy okazji przypomnieć tą postać:
Urodził się 10 października 1907 roku w Berlinie. Po powrocie do Polski pobierał naukę w gimnazjum im. Św. Stanisława Kostki. W tym okresie wstąpił w szeregi Pogotowia Patriotów Polskich. W roku 1926 podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Działał w Młodzieży Wszechpolskiej, Bratniej Pomocy oraz korporacji akademickiej „Aquilonia”. Od roku 1932 kontynuował edukację w elitarnej London School of Economics w Wielkiej Brytanii. Po powrocie do kraju związał się ze środowiskiem warszawskiego ONR. Członek Organizacji Polskiej. Po delegalizacji ONR- u w lipcu 1934 roku wysłany do obozu odosobnienia w Berezie Kartuskiej. Dwa miesiące później zwolniony. Ponownie podjął pracę w ONR, kierując w jego ramach pionem kupiecko- rzemieślniczym a jednocześnie piastując stanowisko członka Komitetu Wykonawczego. Brał udział w wojnie obronnej 1939 roku. Po klęsce wrześniowej działał w strukturach Związku Jaszczurczego. Od września 1942 w strukturach Narodowych Sił Zbrojnych. Współpracował z Radą Pomocy Żydów „Żegota”. Po zajęciu Polski przez Armię Czerwoną kontynuował działalność podziemną, pełniąc od kwietnia 1945 funkcję komendanta Okręgu Pomorskiego NSZ. W lipcu 1945 aresztowany i osadzony w więzieniu.. Zwolniony warunkowo w 1956. Z powodu szykan ze strony UB w roku 1964 wyemigrował do Kanady. Pracował m. in. jako wykładowca w Loyola College w Montrealu. Czynnie zaangażowany w działalność Polonii kanadyjskiej. W roku 1983 odznaczony przez Instytut Yad Vashem tytułem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata. Autor wspomnień zatytułowanych „Wspomnienia z pracy politycznej i społecznej w latach 1923- 1956”. Zmarł 10 marca 2002 roku w Montrealu. za www.endecja.pl
Więcej o nieistniejącym już budynku fabryki i jego historii, można przeczytać tu: http://warszawa.gazeta.pl/warszawa/1,34889,6758781,W_fabryce_na_Grochowie_i_polskich_wiezieniach.html